Historia Hufca Lubliniec

Teodor Lichota - urodził się 22 października 1910 w Chełmie Wielkim k. Mysłowic w rodzinie robotnika kolejowego Walentego i Agnieszki z d. Wisiorek. W 1911 roku rodzina Lichotów przeprowadziła się do Szopienic, a w 1915 roku do Mysłowic. Tam Teodor ukończył pięć klas niemieckiej szkoły powszechnej. Kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum Klasycznym w Mysłowicach, a następnie w Królewskiej Hucie (obecnie Chorzów), gdzie w 1931 roku zdał egzamin dojrzałości.

Najprawdopobniej już tam wstąpił do harcerstwa, gdyż jak sam wspomina w 1931r. po zdaniu matury wziął udział w harcerskim obozie w Okopach św. Trójcy nad Dniestrem.

Okopy św. Trójcy - ruiny twierdzy

W tym samym roku zgłosił się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Tam również działał w harcerstwie w założonej przy Seminarium w 1933r. drużynie dla kleryków. Najpierw w 1933r. brał udział w obozie harcerskim dla teologów, zorganizowanym przez naczelnego kapelena ZHP księdza Mariana Luzara w Kościeliskach w pobliżu Zakopanego, zaś  1934r. wraz z harcerzami klerykami wyjechał na obóz do Worochty.

Następnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1936.

Ksiądz Teodor Lichota

We wrześniu 1936r. został wysłany do parafii św. Mikołaja w Lublińcu, gdzie pełnił funkcję wikariusza. Był także katechetą w Szkole Powszechnej nr 1 w Lublińcu. W grudniu 1937r. ksiądz Teodor Lichota - został mianowany kapelanem Starszoharcerskiego Kręgu im. ks. Damrota, zaś czerwcu 1938r. został powołany na funcję kapelana drużyn lublinieckich.

Zadaniem kapelana środowiskowego: była opieka religijna nad drużynami, udział w zbiórkach drużyny, pogadanki na tematy religijne, moralne, traktujące o zwyczjach i historii kraju, organizacja rekolekcji a także nabożeństw dla środowiska.

W lipcu tegoż roku wraz z drużyna kolejową z Lublińca wyjechał na obóz do Krynicy Wsi, gdzie pełnił funkcję kapelana obozowego. Wraz z dwoma księżmi Oblatami (także z Lublińca) zorganizował kaplice pod namiotem, gdzie odprawiał mszę dla 350 uczestników obozu, wśród których byli także skauci węgierscy.

Niestety funkcji kapelana nie pełnił zbyt długo, gdyż już w styczniu 1939r. został skierowany na Zaolzie, gdzie pracował jako katecheta w Jabłonkowie i Pisecznej, a także pełnił posługę kapłańską w Rychwałdzie i Gnojniku.

Pod koniec września 1939 roku kuria odwołała go z Zaolzia. 10 listopada 1939 został posłany na substytuta do parafii św. Urbana w Woli. Od 2 grudnia 1939 był wikarym w parafii św. Józefa w Załężu. 15 kwietnia 1942 został ustanowiony lokalistą w Załęskiej Hałdzie. Od listopada 1943r. powierzono mu urząd wikariusza w parafii św. Marii Magdaleny Cieszynie. W 1948 roku otrzymał tytuł proboszcza, a od 26 sierpnia 1949 pełnił obowiązki dziekana dekanatu cieszyńskiego. Od 7 stycznia 1946r. pełnił funkcję kapelana hufca harcerzy i harcerek w Cieszynie.

Kościół św.Marii Magdaleny, gdzie posługiwał ksiądz Lichota

Był wielokrotnie szykanowany przez władze komunistyczne. Przesłuchiwano go m.in. w związku z organizacją procesji oraz przekazaniem ksiąg metrykalnych, a jego kazania były stale kontrolowane. 21 października 1950 został zatrzymany przez Urząd Bezpieczeństwa jako podejrzany o wrogą propagandę i osadzony w areszcie w Cieszynie, a następnie w Katowicach. Rozprawy w Sądzie Wojewódzkim w Katowicach (17 kwietnia i 25 maja 1951) zakończyły się skazaniem ks. Lichoty za rozsiewanie nieprawdziwych wiadomości o rzekomym prześladowaniu Kościoła przez Polskę Ludową na 8 miesięcy więzienia (z zaliczeniem aresztu tymczasowego od 20 października 1950 do 25 maja 1951). Opuścił więzienie 20 czerwca 1951, po odsiedzeniu całości kary. 2 stycznia 1953 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach, nie podając uzasadnienia, zakazało niepokornemu kapłanowi zamieszkania i przebywania w strefie nadgranicznej, proponując mu równocześnie „osiedlenie w mieście Katowice”. Opuścił Cieszyn 14 stycznia 1953.

Ksiądz Teodor Lichota

Od 21 stycznia 1953 był administratorem, a od 20 stycznia 1958 proboszczem w parafii św. Katarzyny w Woźnikach. 28 listopada 1960 mianowany został dziekanem dekanatu jędrysko-kaletańskiego (potem przemianowanego na woźnicki). W Woźnikach przeciwstawiał się usunięciu nauki religii ze szkół i odmówił złożenia sprawozdań z działalności punktów katechetycznych, oświadczając, że jest za to gotów pójść do więzienia. Spotkał się zarzutem ze strony władz o brak patriotyzmu, gdy w 1966 roku poparł orędzie biskupów polskich do biskupów niemieckich. 10 stycznia 1974 poprosił o zwolnienie z urzędu dziekana.

Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w latach 50-tych,
gdzie proboszczem był ksiądz Lichota

16 stycznia biskup katowicki przyjął rezygnację i mianował go dziekanem honorowym. W latach 1965-1971 był duszpasterzem gospodyń i pracownic na probostwach.

Ksiądz Teodor Lichota

Został przeniesiony na emeryturę 16 sierpnia 1977. Do 2000 roku mieszkał w Woźnikach, a później przeniósł się do Domu Księży Emerytów w Katowicach. Zmarł 17 grudnia 2003. Pochowany został 20 grudnia na cmentarzu w Woźnikach. Napisał (niepublikowaną) dwutomową autobiografię Moje przygody kapłańskie.

Ksiądz Teodor Lichota - siedzi w środku

Opracowano:
Za - Encyklopedia wiedzy o Kościele katolickim na Śląsku

Zdjęcia:
Archiuwm IPN
http://mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl/ksieza_niezlomni/teodor_lichota/
FotoPolska
NAC