Historia Hufca Lubliniec

Kazimierz Świtalski urodził się 6 września 1908r. we Lwowie w rodzinie Jana i Marii Dąbczewskich. W 1915 roku Kazimierz rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Zatorze, a następnie w Nowym Sączu, gdzie przez dwa lata uczył się w tamtejszym gimnazjum w klasie matematyczno-przyrodniczej. Maturę kończył w gimnazjum w Dębicy. Po ukończeniu szkoły średniej wraz z całą rodzina przeniósł się do Krakowa, gdzie studiował medycynę (niestety z powodu finansowych musiał z tego kierunku zrezygnować). Ostatecznie w 1931r. ukończył studia na Uniwersytecie Jagielońskim na kierunku wychowanie fizyczne. Służbę wojskową odbył w Rzeszowie w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty.

Po jej ukończeniu w latach 1932-1936 pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Kielcach. Tu także był opiekunem I Drużyny Harcerskiej im.D.Czachowskiego (posiadał już wówczas stopień podharcmistrza). Wraz z prowadzoną przez siebie drużyną wziął udział w obozach w: Lubaniu, Zagóreczce, Marcinkowicach nad Dunajcem, Suchedniowie, a także na Jubileuszowym Zlocie Harcerstwa Polskiego w Spale. Swoją przygodę z harcerstwem rozpoczął jednak już wcześniej, bo w IV klasie Gimnazjum w Dębicy w 1922r. Podczas studiów był członkiem Akademickiej Drużyny "Watra" w Krakowie. W tym czasie uczestniczył w obozie wędrownym w Szwecji, wraz z krakowskimi harcerzami uczestniczył w IV Jamboree Skautowym w Gödöllő.

W pracy z harcerzami, szczególny nacisk kładł na rozwój fizyczny. Młodzież harcerska z klas starszych należała do utworzonego wówczas zespołu hokeja na lodzie, który zdobył pierwsze miejsce w rozgrywkach na szczeblu Kielc i w Mistrzostwach Województwa Kieleckiego. Jego wychowankami byli znani później kieleccy sportowcy i działacze sportowi: Stanisław i Andrzej Czarnoccy, Zbigniew Rogulski, Zbigniew Frandofert i inni. Ponadto brał aktywny udział w pracach władz harcerskich. Od maja 1935 r. wchodził w skład Kieleckiej Komendy Harcerzy i pełnił funkcje kierownika Wydziału PW i WF oraz referenta obozowego, a następnie komendanta I Hufca Kielce-Miasto. Będąc sternikiem morskim - uprawnienia zdobył na „Zawiszy Czarnym” - w Chorągwi Kieleckiej Harcerzy pełnił funkcję pilota do spraw organizacji drużyn wodnych.

W końcu sierpnia 1936r. odszedł z Kielc. Zmieniał często pracę, do wybuchu wojny uczył w szkołach średnich w: Staszowie, Turku nad Stryjem, Rawie Ruskiej, Olkuszu, Dąbrowie Górniczej, Będzinie, Gostyniu Wielkopolskim i Miechowie.

W wojnie obronnej 1939 r. walczył w stopniu podporucznika w 101 Batalionie Zapasowym na stanowisku dowódcy kompanii karabinów maszynowych. W końcu września został ranny w nogę. Przebywał w szpitalu w Lublinie. Przedostał się do Krakowa, gdzie przebywał w szpitalu, a następnie udał się do Miechowa, w którym mieszkała żona. W I 1940r. wstąpił do ZWZ. Wkrótce objął stanowisko zastępcy komendanta Obwodu Miechowskiego i działał pod pseudonimem „Mierzeja”. Po utworzeniu Armii Krajowej walczył w oddziale partyzanckim jako dowódca plutonu. Wyróżniał się odwagą w akcjach dywersyjno-sabotażowych Armii Krajowej przeprowadzanych w okolicach Miechowa. Szkolił przyszłych oficerów i podoficerów. 17 lutego 1942 r. został odznaczony Krzyżem Walecznych, a rozkaz podpisał dowódca Okręgu Kraków - pułkownik Rowecki ps. „Grot”. Był poszukiwany przez gestapo listem gończym w związku z czym Niemcy aresztowali jego żonę Marię. Niestety, ta w wyniku tortur, tuż po wypuszczeniu z więzienia umarła. W czasie akcji „Burza” był dowódcą oddziału AK w lasach połanieckich.

W 1945 r. wrócił do Kielc i podjął pracę w Przedsiębiorstwie Mechanizacji Rolnictwa w Bodzechowie koło Ostrowca Świętokrzyskiego. W 1946 r. powrócił do pracy nauczycielskiej w Liceum Ogólnokształcącym w Staszowie. W 1955 r. pracował w Zasadniczej Szkole Zawodowej Stolarskiej i Mechanizacji Rolnictwa w Dobrodzieniu, gdzie został mianowany dyrektorem.

W 1964 r. został dyrektorem Technikum Mechanizacji i Rolnictwa i pełnił tę funkcję do 1972r. (Obecnie Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Dobrodzieniu). W szkole prowadził harcerską drużynę żeglarską. Po wznowieniu działalności ZHP, po 1956 r. aż do przejścia na emeryturę, uczestniczył z harcerzami z Hufca Lubliniec w spływach po jeziorach mazurskich i polskich rzekach.

W tym czasie zorganizował 18 obozów wodniackich. W sumie drużyny pod jego komenda przepłynęły łącznie ponad 10 tyś km. W 1971r. został mianowany harcmistrzem.

Zmarł  5 stycznia 1995r. Został pochowany z honorami wojskowymi w Warszawie na cmentarzu na Sadybie.

Opracowane na podstawie:
"Harcerski Słownik Biograficzny Kielecczyzny" - pod redakcją Andrzeja Rembalskiego

Zdjęcia:
Zbiory prywatne - Kazimierz Świtalski, Ewa Stemplewska
Archiwum ZHP w Lublińcu