Historia Hufca Lubliniec
Zenon Zbączyniak
Druh Zenon Zbączyniak urodził się 23 maja 1923r. w Poznaniu. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej Nr 2 (czerwonej) w Lublińcu, na przeciwko której mieszkał, a następnie do gimnazjum (budynek LO).
Zenon Zbączyniak
Jako syn oficera 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty, jak większość dzieci oficerów uczestniczył w życiu pułku w Lublińcu i na poligonach. Rodzice organizowali im "wykapki", krótkie biwaki, w pobliżu ówczesnej granicy Polski w Kokotku i Piłce.


Zenon Zbączyniak w gromadzie zuchowej, prowadzonej przez Jana Handego
zuch Zenek - stoi w drugim rzędzie, drugi od prawej strony
W 1935r. złożył Przyrzeczenie Harcerskie i wstąpił do drużyny harcerskiej. Uczestniczył w obozach i biwakach na terenie powiatu oraz w obozach wyjazdowych w 1938r. Trokach na Litwie i 1939r. w Wągrowcu k. Żnina już jako drużynowy.

Druh Zenon Zbączyniak, podczas uroczystego apelu
zorganizowanego z okazji śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego w 1935r.
Pod koniec sierpnia wraz z druhami: Ożarowskim, Sobeczkiem, Franczokiem, Kneblem, Ociepką, Macurą i Krzemieniem wyjechali z obozu i wrócili szybko do Lublińca, aby wspomóc przygotowania do obrony miasta. Tuż przed wybuchem II Wojny Światowej komendantem Śląskiej Chorągwi został lubliniczanin hm.Ludwik Klama, którego powołano do służby w 74 GPP. Harcerze natychmiast podjęli akcje wywiadowcze i zabezpieczające. Harcerki ukryły całą bibliotekę szkolną, dh Emil Krzemień schował w lesie znaczną cześć wyposażenia gimnazjum, pozostali zabezpieczali mienie harcerskie, dokumenty i sztandar hufca oraz sztandary drużyn. Tuż przed wkroczeniem Niemców do miasta znaczna część ludności zaczęła uciekać na wschód w kierunku Zaleszczyk. Podczas ogromnego zamieszania na drogach dh. Zbączyniak jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego uczestnicząc w kilku potyczkach, aż do granicy państwa. Powrócił do domu dopiero po kilku tygodniach w takim stanie, że matka Ewa go nie poznała. Okupanci wysłali go na przymusowe roboty do niemieckich rolników gdzie przebywał do 1943 r. W tym roku został powołany i wcielony do niemieckiego wojska, z którego udało się mu zbiec i przedostać się do Anglii. Od 1944 do 1946 był żołnierzem 14 Wielkopolskiej Brygady Pancernej w Wojsku Polskim na zachodzie. Szlak bojowy wiedzie przez Egipt, Włochy, Francję do Anglii.

Druh Zenon Zbaczyniak, po prawej stronie
we Włoszech w 1945r
We Włoszech od 7-14.06.1946 ukończył kurs starszoharcerski zdobywając stopień Harcerza Orlego.

Druh Zenon podczas kursu harcerskiego w Camerino w 1946r. (Włochy)
Odznaczony Gwiazdą Italii oraz Medalem Wojny 1939-1945 kończy wojnę w Edynburgu. Umiłowanie Ojczyzny, patriotyczne wychowanie tęsknota za rodziną spowodowały, że oddaje wizę do Kanady i składa raport o powrót do kraju. Statkiem z wieloma innymi wraca do Polski do Gdańska innej niż sobie wyobrażał. Za karę władza deleguje go do pracy fizycznej przy budowie drogi Lubliniec -Jawornica, a następnie do PGR-u w Kochcicach. Po kilku latach upokorzenia odchodzi z PGR-u do Państwowego Ośrodka Maszynowego w Dobrodzieniu kończy pracę na stanowisku dyrektora.

Stoją od lewej Lech Pająk, Ludwik Tobor, Marian Ożarowski, Zenon Zbączyniak
na obozie w Ponoszowie w 1957r.
Cały okres pracy czynnie uczestniczy w życiu lublinieckiego hufca organizując z dh. Ożarowskim obozy i zloty harcerskie.

Druh Zenon Zbączyniak na obozie w Borowej w 1961r.
Po weryfikacji 28.03.1958r. zostaje zakwalifikowany do korpusu instruktorskiego ZHP a w lipcu tego roku zdobywa stopień podharcmistrza.

Od lewej stoją: Ludwik Tobor, Teresa Irek, Zenon Zbączyniak, Roman Bieniek
na Złazie Hufca w Dobrodzieniu (14,15 maj 1960r.)
na Złazie Hufca w Dobrodzieniu (14,15 maj 1960r.)
Jako członek KH, z-ca komendanta hufca, przewodniczący KRH w odrodzonym ZHP organizuje obozy na terenie powiatu lublinieckiego.

Stoją druh Zenon Zbączyniak i Andrzej Rożniewski
podczas Alertu Naczelnika ZHP
podczas Alertu Naczelnika ZHP
Później obozy w Akcji "Zamonit" i "Rodło" aż do 1967r, aby wspólnie z dh. Marianem Ożarowskim rozpocząć budowę Harcerskiej Stanicy Turystycznej dzisiejszego Harcerskiego Ośrodka Szkoleniowo-Wypoczynkowego w Kokotku.
Budowniczowie Ośrodka ZHP w Kokotku:
Henryk Pietrek, Marian Ożarowski i Zenon Zbączyniak
Henryk Pietrek, Marian Ożarowski i Zenon Zbączyniak
W 1968r. mianowany na stopień harcmistrza, a w 1975r. rozkazem Naczelnika ZHP otrzymuje Dyplom i Harcmistrza Polski Ludowej. Teraz Kokotek staje się jego pasją, angażuje wiele firm i osób wokół rozbudowy ośrodka uczestniczy w wszystkich akcjach HAZ i HAL.

Stoją od lewej: Mieczysław Ostrowski, Teresa Irek, Henryk Pietrek,
Zenon Zbączyniak, Dragon Robert na Harcerskiej Stanicy Turystycznej w Kokotku w 1968r.
Zenon Zbączyniak, Dragon Robert na Harcerskiej Stanicy Turystycznej w Kokotku w 1968r.
Niestety serce, które rozdzielał bardziej wszystkim dzieciom niż własnym, nie wytrzymało. Odszedł na wieczną wartę planując aprowizację na kolejną HAL w dniu 27 maja 1981 roku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym przy ulicy Plebiscytowej w Lublińcu.

Opracowane przez:
dh Krzysztofa Zbączyniaka
Zdjęcia
Archiwum Hufca ZHP Lubliniec
Zbiory własne - Krzysztof Zbączyniak
Zbiory własne - Bartłomiej Zbaczyniak
Zbiory własne - Blanka Bulik
Zbiory własne - Marian i Małgorzata Ożarowska