Historia Hufca Lubliniec

Czesław Bartosz urodził się 12 października 1909r. w miejscowości Topola Wielka k. Ostrowa Wlkp., jako syn Antoniego i Pelagii z domu Lis. Do szkoły średniej uczęszczał w lublinieckim junioracie w latach 1923–1928.

Małe Seminarium Duchowne i Kościół Ojców Oblatów w Lublińcu
w latach 30-tych

Nowicjat rozpoczął 14 sierpnia 1928r. w Markowicach i po roku, 15 sierpnia 1929r., złożył pierwsze śluby zakonne.

Niższe Seminarium Duchowne Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej
w Markowicach - czasy współczesne

Śluby wieczyste złożył 15 sierpnia 1932r. w Obrze.

Klasztor Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Obrze
Tak widział go w czasie swojego pobytu w seminarium ksiądz Czesław

Studia filozoficzno-teologiczne odbył również w Obrze (1929–1935).

Wyższe Seminarium Duchowne
Misjonarzy Oblatów w Obrze w 1934r.

Tam też otrzymał święcenia kapłańskie 17 czerwca 1934r. Zaś prymicje odbyły się w Jankowie Przygodzkim w kościele pod wezwaniem św. Józefa, 24 czerwca tegoż roku.

Ksiądz Czesław Bartosz
przed mszą prymicyjną w Jankowie Przygodzkim

Wraz z pierwszą obediencją w 1935r. został przydzielony do wspólnoty junioratu w Lublińcu w charakterze profesora i wychowawcy. W swojej pracy odznaczał się delikatnością w podejściu do swoich uczniów, ale i konsekwencją wychowawczą. Spokój i prostota bycie ojca Czesława promieniowały na wszystkich, z którymi miał styczność.

Ksiądz Superior, błogosławiony Józef Cebula
stoi piaty od lewej strony,
ksiądz Czesław Bartosz,
stoi w górnym rzędzie w samym środku

Wiosną 1937r. przez księdza superiora Józefa Cebulę, został wytypowany do prowadzenie drużyny harcerskiej, działającej na terenie seminarium, a mającej podlegać Hufcowi ZHP Lubliniec.

Ksiądz Czesław Bartosz

Ówczesny komendant Hufca Lubliniec - Alojzy Gajek, starannie przygotowywał ojca Czesława oraz ojca Witolda Hadryana (który miał wspomagać księdza Czesława Bartosza) do przyrzeczenia harcerskiego oraz do prowadzenia drużyny. Obaj księża, przyrzeczenie harcerskie złożyli w celi klasztornej na ręce druha Gajka. Zaś drużyna, którą ksiądz - druh Bartosz Czesław prowadził powstała 2 lutego 1938r. i przyjęła imię księdza Ignacego Skorupki. Drużyna w momencie powstania była dosyć liczna, składała się z 49 druhów, podzielonych na 5 zastępów. W prowadzeniu drużyny księżom pomagali druh Alojzy Gajek oraz druh Henryk Gaczek.

Pomysłodawca założenia drużyny harcerskiej przy seminarium
Alojzy Gajek podczas zajęć z samarytanki

Jeszcze tego samego roku (1938r.) ksiądz Czesław Bartosz wziął udział w kursie drużynowych organizowanym przez Chorągiew Śląską. Zaś w czerwcu, pełnił funkcję oboźnego na obozie drużyny w Czarnym Lesie koło Lublińca.

Rozpoczęcie roku szkolnego 1938/39 w seminarium
ksiądz Czesław Bartosz
stoi - drugim rzędzie, trzeci od prawej strony

18 marca 1939r. ksiądz Czesław, wraz ze swoimi harcerzami oraz braćmi, spotkał się z naczelnym skautem Kanady, kardynałem Jean-Marie Rodrigue Villeneuve.

Spotkanie z Naczelnym Skautem Kanady
kardynałem Jean-Marie Rodrigue Villeneuve
pierwszy z lewej stoi ksiądz Czesław Bartosz

1 września 1939r. został kapelanem uciekinierów i ludzi ewakuowanych. W Lublińcu, gdzie przebywał o. Czesław, ojcowie, którzy nie zadeklarowali się jako Niemcy, musieli opuścić miasto. Ponieważ o. Czesław zadeklarował się jako Polak, musiał opuścić juniorat i w lutym 1940r. udał się Generalnej Guberni. Początkowo został przyjęty w klasztorze na Świętym Krzyżu, ale później, z powodu braku miejsca, najpierw zamieszkał w Dębnie, a potem przeniósł się do Starej Słupi, gdzie znalazł schronienie u państwa Winnickich.

Ksiądz Czesław Bartosz przed domem w którym mieszkał
w Starej Słupi w 1942r.

W tym czasie podjął pracę w lesie, pomagając jednocześnie w pracy duszpasterskiej.

Ksiądz Czesław podczas pracy w lesie

Pewnego razu został wezwany z posługą kapłańską do chorego na tyfus, wskutek czego zaraził się tą chorobą. Kronika klasztoru na Świętym Krzyżu podaje, że o. Czesław wprawdzie zachorował na tyfus, ale wyzdrowiał. Niestety, później przeziębił się i zmarł na zawał serca.

Zaopatrzony na śmierć przez o. Antoniego Leszczyka, zmarł w Słupi Starej 5 października 1942r. o godz.13.00. Należy sądzić, że jeśli tyfus nie był bezpośrednią przyczyną śmierci o. Czesława, to był przynajmniej pośrednią przyczyną zgonu, przez ogromne osłabienie organizmu. Został pochowany tuż obok klasztoru świętokrzyskiego. Jest to jedyny oblat spoczywający na Świętym Krzyżu. Mimo toczących się działań wojennych w pogrzebie uczestniczyła okoliczna ludność, a płomienne kazanie wygłosił proboszcz z Nowej Słupi.

Grób ojca Czesława Bartosza
Na świętym Krzyżu w otoczeniu rodziny

Opracowane na podstawie:
Notatka biograficzna - ksiądz Józef Niesłony
Notatka biograficzna - Krystian Piasecki
Wspomnienia - Alojzy Gajek
Kronika Klasztoru Ojców Oblatów w Lublińcu

Zdjęcia:
Kronika Klasztoru Ojców Oblatów w Lublińcu
Zbiory prywatne -ksiądz Józef Niesłony
Zbiory prywatne - Alojzy i Marcin Gajek
Zbiory prywatne - Krystian Piasecki
Zbiory prywatne - Rodzina Bartoszów
Archiwum ZHP w Lublińcu
Jankowskie Notatki nr 3 - ojciec Czesław Bartosz
fotopolska.eu