Biografie Harcerskie
Natalia Jasińska z Górnickich urodziła się 29 lipca 1904 roku w Sosnowcu. Tam też uczęszczała do Szkoły Powszechnej i wstąpiła ZHP. Następnie kontynuowała naukę w Prywatnym Żeńskim Seminarium Nauczycielskim im. św. Hildegardy w Białej Krakowskiej. W Seminarium zapisała się do I Drużyny Harcerek im. Emilii Plater (działającej od 1925r. przy Seminarium). W seminaryjnej drużynie zdobywała stopnie i sprawności, wyjeżdżała na obozy, by w końcu pełnić funkcję - drużynowej. W sierpniu 1928r. po kursie w Zaleszczykach otrzymała stopień przewodnika.
Po ukończeniu Seminarium, we wrześniu 1928r rozpoczęła pracę nauczyciela w Szkole Powszechnej w Łazowie w powiecie Biłgoraj woj. lubelskie. Będąc aktywną harcerką zgłosiła się do Komendy ZHP Chorągwi Lubelskiej, od której otrzymała za zadanie zorganizowanie drużyny harcerek przy szkole, w której pracowała. W lipcu wyjechała na 6 tygodniowy obóz Przysposobienia Kobiet do Obrony Kraju w Garczynie koło Kościerzyny. Po jego ukończeniu objęła Wydział Przysposobienia do Obrony Kraju w Żeńskiej Chorągwi ZHP w Lublinie, równocześnie założyła i prowadziła Oddział Kobiet Przysposobienia do Obrony Kraju w Krzeszowie. W 1931r. wraz z mężem Romanem Jasińskim została przeniesiona do Szkoły Podstawowej w Kocudzy Dolnej. Również tutaj aktywnie zaangażowała się w pracę harcerską, zakładając drużynę harcerską, a także Związek Młodzieży Wiejskiej ''WICI''.
Szkoła Powszechna w Kocudzy, gdzie uczyła
Natalia Jasińska wraz z mężem Romanem Jasińskim
W 1935r. została powołana w skład Komendy Chorągwi Lubelskiej. Jej zadaniem było przygotowanie Chorągwi do udziału w Jubileuszowym Zlocie Harcerstwa w Spale pod kątem służby łączności. Dlatego między innymi na początku lipca 1935r. wzięła udział w Kursie Łączności w I Pułku Radiotelegraficznym w Warszawie. Tuż przed zlotem ukończyła kurs podharcmistrzowski w Szkole Instruktorek na Buczu, a na samym Zlocie, który odbył się w lipcu 1935r. pełniła funkcję kierowniczki służby łączności Chorągwi Lubelskiej.
Jubileuszowy Zlot Harcerstwa w Spale w 1935r.
W latach 1935-1939 prowadziła szkolenia z zakresu łączności radiotelegraficznej w Chorągwi Lubelskiej. Zimą z 1937/38 ukończyła kurs harcmistrzowski na Buczu. Gdy we wrześniu 1939r. wybuchła wojna, druhna Natalia rozpoczęła pracę podziemną. Oddała całe swoje siły i umiejętności zdobyte w ZHP dla sprawy organizowania młodzieży i kobiet do walki z wrogiem. W szkole prowadziła kursy szycia, haftowania, robienia na drutach, ale tak naprawdę były to szkolenia sanitarne. Została też mianowana Komendantką pow. Ludowego Związku Kobiet ps. "Mrówka" Batalionów Chłopskich. Za odwagę, ofiarność i poświęcenie rozkazem Komendy Głównej Batalionów Chłopskich z dnia 30.05.1944r. Nr.5 została awansowana do stopnia kapitana B.CH. w obwodzie Nr.3 Biłgoraj i otrzymała Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami.
Druhna Natalia Jasińska
Po zakończonej wojnie pracowała jako nauczycielka najpierw w Dereźni Solskiej, później w Soli, a następnie w Lubartowie, gdzie jej mąż Roman Jasiński pełnił w latach 1945-46 obowiązki starosty. Już 7 lipca 1945 Główna Kwatera ZHP powołała ją do organizowania pracy harcerskich drużyn żeńskich na terenie woj. lubelskiego i do wizytacji tych drużyn.
Natalia Jasińska (w środku od lewej), wraz harcerkami z Lubartowa
na obozie harcerskim w Kijanach w 1946r.
Następnie brała udział w Centralnej Akcji Szkoleniowej w Osowcu, która odbyła się w sierpniu 1945r.
CAS w Osowcu w 1945r.
W Lubartowie, wiosną 1945r. założyła przy szkole powszechnej, w której pracowała, V Żeńską Drużyną Harcerską im. Marii Konopnickiej (którą rozwiązano w 1947r.), a następnie pomagała w jej prowadzeniu drużynowej - druhnie Krystynie Guz. W Komendzie Hufca Lubartów, któremu przewodziła phm. Irena Maj, druhna Natalia pełniła funkcję przewodniczącej referatu drużyn harcerek. Już w 1945r. w ramach akcji "Caritas w szkole" - zorganizowała dla harcerek oraz dzieci ze Śląska kolonię w Spiczynie (lipiec) i w Czemiernikach (sierpień). W pracy przy organizacji kolonii pomagała jej - córka, Danuta Jasińska, która pełniła na obozie funkcję drużynowej. W roku następnym (1946r.) z ramienia Chorągwi Lubelskiej - objęła kierownictwo obozu szkoleniowego Kartuzach, a w sierpniu tego samego roku, znowu zorganizowała, tym razem w szkole rolniczej w Kijanach, kolonię harcerską pod auspicjami Caritasu. W 1947r. druhna Natalia Jasińska zorganizowała swój ostatni obóz ze swoją ukochaną V Drużyną Harcerek w Kamienicy (okolice Bielska Białej).
Obóz "integracyjny" w Kijanach i druhna Jasińska wśród harcerek z Lubartowa i dzieci ze Śląska,
stoi trzecia od prawej
Druhna Natalia Jasińska przyjmuje meldunek, podczas obozu w Kamienicy 1947r.
W lutym 1946r. doszło do tragedi w domu państwa Jasińskich. Nieznani sprawcy (za którymi najprawdopodobniej stał Urząd Bezpieczeństwa), włamali się do domu i postrzelili w głowę męża druhny Natali - pana Romana Jasińskiego. Po tym incydencie, najprawdopodobniej w obawie o swoje życie - rok później, druhna Natalia wraz z całą rodziną postanowiła zmienić miejsce zamieszkania.
31 sierpnia 1947 roku przyjechała na Opolszczyznę. Z dniem 1 września objęła posadę nauczycielki w Szkole Podstawowej w Oleśnie. Od razu przystąpiła tam do pracy harcerskiej. W latach 1947-48 pełniła funkcje Komendantki Hufca Oleskiego.
Druhna Natalia Jasińska wśród harcerzy i harcerek Hufca Olesno
Gdy rozwiązano ZHP i powołano Organizację Harcerską ZMP, jak wielu instruktorów zrezygnowała z pracy w "takim" harcerstwie, nie zgadzając się z kierunkiem w jakim podążała organizacja. W 1949r. została przeniesiona do Liceum Ogólnokształcącego w Oleśnie, gdzie pracowała jako nauczycielka geografii. Prowadziła także w Powiatowym Ośrodku Metodycznym - sekcję geografii dla nauczycieli szkół podstawowych z całego powiatu.
Po reaktywacji ZHP w 1957r. druhna Natalia zabrała się do odbudowy swojej ukochanej organizacji. To jej powierzono - prowadzenie Komendy Hufca Olesno, którą to funkcję pełniła przez następne 10 lat (do 1967r). W maju 1958r. wraz z całym oleskim Hufcem przyjmowała ufundowany przez społeczeństwo miasta - nowy sztandar Hufca.
Była członkiem Rady Chorągwianej w Katowicach, a następnie Rady Chorągwianej ZHP w Opolu. W latach 1959-64 wchodziła w skład Rady Naczelnej ZHP w Warszawie.
W latach 1948-1949, a następnie od 1957r. druhna Natalia organizowała obozy letnie i zimowe dla dzieci i młodzieży oleskiej. W tym czasie harcerze i harcerki wyjeżdżały na obozu do: Kamienicy, Turawy, Złotego Potoku, Krzeczowa, czy Pokrzywnej.
Druhna Natalia Jasińska podczas organizowanych przez siebie obozów Hufca Olesno
Były to nie tylko obozy stacjonarne, ale także wodne, piesze i rowerowe.
Natalia Jasińska podczas Nadodrzańskiego Rajdu Rowerowego w 1959r.
Prowadziła kursy szkoleniowe instruktorskie-chorągwiane. Jej energia była niespożyta. Nigdy nie poprzestała na tym co już zrobiła, od razu wyznaczała sobie kolejne, jeszcze trudniejsze cele. W 1947r przybywając na teren powiatu oleskiego zastała tylko jedną drużynę harcerska w Szkole Podstawowej nr 1 w Oleśnie i jedną drużynę wiejską w Gronowicach. W 1967r. swojej następczyni druhnie Danucie Welgan przekazała hufiec składający się z 82 drużyn w tym 60 drużyn wiejskich. W tym czasie Hufiec Olesno liczył około 2500 członków i uważany był za najlepszy w województwie opolskim.
Olescy harcerze - 1958r.
Przez całe lata prowadziła piękną i pożyteczną pracę wychowawczą na rzecz dzieci i młodzieży. Za swoją bezinteresowną ofiarną i długoletnia pracę otrzymała w 1948r. Srebrny Krzyż "Za zasługi dla ZHP", a 10 lat później Krzyż Złoty. Nagrodzoną ją także Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, czy Medalem Edukacji Narodowej.
Między innymi, dzięki jej staraniom 22 stycznia 1967r. przy współudziale Rady Przyjaciół Harcerstwa i społeczeństwa oleskiego nastąpiło uroczyste otwarcie Domu Harcerza w Oleśnie, który służy harcerzom po dziś dzień.
1966r. druhna Natalia Jasińska podczas wmurowywania kamienia węgielnego
pod Dom Harcerza w Oleśnie
Dom Harcerza w Oleśnie - 2017r.
W wywiadzie, który udzieliła redaktorowi Trybuny Opolskiej - Kazimierzowi Włodarczykowi tak o sobie mówiła: "Jestem działaczką ruchu harcerskiego, niemal od chwili jego narodzin. Zdaję sobie sprawę z ogromnej odpowiedzialności jaką organizacja bierze na siebie. Wiemy o tym, że nasze metody pracy z młodzieżą są jeszcze niedoskonałe. Jeszcze nie wszystkie drogi do pełnego wykorzystania młodych temperamentów, ich zapału i fantazji dla najpożyteczniejszych celów, są nam znane. Moje największe troski są skierowane teraz na wieś. Będę uczestniczyła z całym zaangażowaniem w tworzeniu tej nowej szkoły i zajmę się ze wszystkich sił rozwojem ruchu harcerskiego na wsi, bo wiem, że dobrej szkole jest potrzebna dobra organizacja harcerska."
Po przejściu na emeryturę nie zaprzestała pracy harcerskiej, zawsze służąc pomocą i radą swoim wychowankom i młodszym harcerzom. Druhna Natalia Jasińska umarła, po ciężkiej chorobie 1 grudnia 1979 roku. Spoczywa wraz z mężem na oleskim cmentarzu.
Grób druhny Natalii Jasińskiej na oleskim cmentarzu
O druhnie Natalii nie zapomnieli, tak ukochani przez nią, olescy harcerze i harcerki. Co roku zbierają się przy jej grobie i palą znicz pamięci.
Pod koniec 2017r. z inicjatywy druhny komendantki Hufca Lubliniec - phm Iwony Legenckiej, powstał w Oleśnie - Krąg Instruktorski i Starszyzny "Iskra", który przyjął imię druhny Natalii Jasińskiej. Przewodniczącą Kręgu jednogłośnie została wybrana dh phm Izabela Wojsa.
Na podstawie:
Kronika Harcerstwa Oleskiego - opracowała druhna Agnieszka Skoczylas
Informacje - Stanisław Dąbrowski hm. Przewodniczący Chor. Komisji Historycznej w Lublinie
Dwugłos ku pamięci Natalii Jasińskiej - Żeleźniakowicz Mikołaj, Cybiński Edward, Głos Olesna 1980 R.12
Maria Kozioł Prezes Lubartowskiego Towarzystwa Regionalnego w Lubartowie
Wspomnienia - druhna Krystyna Guz
Lubartów i Ziemia Lubartowska, wyd. Lubartów 2013r.
Ryszard J. Dumało - Z dziejów harcerstwa lubartowskiego 1915-1949, Lublin 1996
Zdjęcia:
Kronika oleskiego Hufca ZHP
Muzeum Regionalne w Oleśnie
Zespół Szkół w Kocudzy
Prywatne - druhna Krystyna Guz