Biografie Harcerskie
Grażyna Dąbrowska urodziła się 28 listopada 1921r. w Warszawie w rodzinie Marcelego Dąbrowskiego i Lucyny Marii Dąbrowskiej z domu Markiewicz. Lata dzieciństwa Grażyna spędziła w Głazie (województwo łódzkie). W 1931r. rozpoczęła naukę w Szkole Powszechnej w Wieluniu, a następnie w 1933r. w Gimnazjum Państwowym w Kępnie.
Rodzina Dąbrowskich,
Grażyna pierwsza od lewej stoi pomiędzy tatą - Marcelim i mamą Lucyną
W 1935r. przeprowadza się do Lublińca, gdzie do wybuchu wojny uczy się najpierw w Gimnazjum, a następnie w Liceum im. Adama Mickiewicza. Po przyjeździe do Lublińca wstępuje do IV ŻDH im. Anny Doroty Chrzanowskiej, która właśnie dopiero się zawiązała przy szkole. Jako zastępowa "Słonecznych" bierze udział we wszystkich obozach letnich drużyny, są to kolejno obozy w: Kamionce Wielka(K. Nowego Sącza), Jaworzu (pod Błatnią), Janowej Dolinie (na Podolu).
Na szczycie Błatnej - harcerki z Drużyny Żeńskiej Działającej przy Gimnazjum w Lublińcu
druhna Grażyna klęczy pośrodku
W kamieniołomie bazaltów w Jaśkowej Dolinie w 1938r.
Druhna Grażyna stoi pierwsza po lewej
W 1939r. sama organizuje obóz drużyny w Krzepicach.
Druhna Grażyna Dąbrowska na obozie w Krzepicach w 1939r.
W międzyczasie bierze także udział w zorganizowanym przez Chorągiew Śląską, a prowadzonym przez druhnę Kwirynę Matern, obozie w Pieczarnej w okolicach Zaleszczyk (miejscowość graniczna), podczas którego zapoznaje się z podstawami łączności oraz uczestniczy w kursie strzeleckim.
Druhna Grażyna Dąbrowska na obozie w Pieczarnej w 1938r.
26 sierpnia 1939r. wraz z rodzeństwem: Jurkiem i Janem i mamą - ewakuuje się do Warszawy. Tam zgłasza się do harcerskiej służby sanitarnej przy Komendzie Głównej mieszczącej się przy ulicy Łazienkowskiej. Otrzymuje przydział i pełni służbę kolejno w trzech punktach: Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego na Pradze, potem przy ulicy Miłej, wreszcie w GISZ-u. 26 października 1939r. rodzina decyduje się na opuszczenie Warszawy i powraca do Głazu na wieś. By nie zostać wywiezioną do Niemiec na roboty podejmuje się różnych prac: w Kępnie w zakładzie fryzjerskim, w Pajęcznie w sklepie z gazetami, czy w miejscowym tartaku.
Jesienią 1941r. wskutek choroby umiera matka Grażyny - pani Lucyna. Jest to dla niej straszliwy cios. Postanawia przedostać się do "Generalnej Guberni". Udaje jej się dotrzeć do Warszawy, gdzie mieszka do 1944r. Po Powstaniu Warszawskim przenosi się do Piotrkowa Trybunalskiego, by w styczniu 1945r. wraz z wojskiem polskim przyjechać do Wielunia.
Z chwilą zakończenia wojny rozpoczyna się nowy etap w jej życiu. Jeszcze w 1945r. uczestniczy w 6-tygodniowym Wakacyjnym Kursie Pedagogicznym w Tomaszowie Mazowieckim, co pozwoliło je rozpocząć pracę w szkole podstawowej w Głazie a następnie na Uniwersytecie Ludowym w Ossowicach. W latach 1946-1948 jako uczestnik, później jako wykładowca i instruktor brała udział w kursach teatralnych organizowanych dla nauczycieli przez Ministerstwo Oświaty i Związek Teatrów i Chórów Ludowych w latach 1946 – 1949 w Morągu, Łebie, Kartuzach i Płocku. Reżyseruje i tworzy dziecięce widowiska teatralne, oraz cykl edukacyjny o tańcach polskich dla dzieci i młodzieży.
Pałac w Ossowicach - widok współczesny,
gdzie po wojnie mieścił się Uniwersytet Ludowy
W 1947r. zostaje przyjęta do Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi. Rok później znowu wraca do Warszawy, by tam równolegle uczyć się i pracować w oświacie artystycznej, m.in. w Międzyszkolnym Ośrodku Pracy Pozaszkolnej, czy w Ośrodku Instrukcyjno-Metodycznym przy Ministerstwie Kultury i Sztuki, gdzie prowadzi kursy taneczne dla nauczycieli i instruktorów.
Grażyna Władysława Dąbrowska
W 1956r. podejmuje studia etnograficzne w Warszawie, które ukończyły ostatecznie na Uniwersytecie Wrocławskim w 1965 roku, broniąc pracę magisterską poświęconą tańcom ludowym Kurpiów Puszczy Zielonej pod kierunkiem prof. Adolfa Nasza. W latach 1957-61 uczestniczy w kursach kinetografii, prowadzonych pod patronatem Ministerstwa Kultury i Sztuki, które ukończyła z uprawnieniami pedagogicznymi. W 1973r. w Instytucie Sztuki PAN broni pracę doktorską w temacie "Taniec ludowy na Mazowszu".
Grażyna Dąbrowska w pracy lata 60-te
W latach 1968-81 pracuje w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie, gdzie reaktywuje działalność dawnej sekcji tańca ludowego. Jest twórczynią i reżyserem zespołów i widowisk folklorystycznych (m.in. zespołu „Korowód” przy Uniwersytecie Warszawskim w latach 1964-69, "Koncertów mazowieckich" na Ogólnopolskim Festiwalu Folklorystycznym w Płocku (1972-79), "Wesela kurpiowskiego" przygotowanego z grupą ludowych wykonawców ze wsi Kadzidło, Wykrot i Olszyny na światowy festiwal „Folklor ‘75” organizowany pod patronatem UNESCO w Belgii), a także jurorem Festiwalu Naddunajskiego na Węgrzech (od 1972 roku) i członkiem etnochoreologicznej grupy studyjnej Międzynarodowej Rady Muzyki Ludowej (International Council for Traditional Music).
Grażyna Dąbrowska z zespołem "Korowód"
W 1989 roku zakłada Polskie Towarzystwo Etnochoreologiczne, które wydaje własny biuletyn, organizuje konferencje naukowe i integruje badaczy, organizatorów amatorskiego ruchu artystycznego i miłośników tańca ludowego.
Grażyna Dąbrowska poznaje tańce kurpiowskie
Grażyna Dąbrowska jest autorką wielu publikacji, w tym największego wyboru polskich tańców ludowych - "Tańcujże dobrze. Tańce polskie", opublikowanego w Wydawnictwach Szkolnych i Pedagogicznych oraz monografii regionalnych tańców poświęconej Mazowszu. Organizatorką zespołów i imprez folklorystycznych, cykli wykładów o tańcach ludowych oraz cykli koncertów pieśni, muzyki i tańca z udziałem wykonawców ludowych z różnych regionów. W znacznej mierze dzięki jej wieloletniej działalności wiedza o tańcach ludowych ukształtowała się w odrębną dyscyplinę naukową zwaną etnochoreologią.
Książka Grażyny Dąbrowskiej - "Tańcujże dobrze"
"Pieśń Ojczystej Ziemi" - Grażyny Władysławy Dąbrowskiej
W 1987r. została laureatka Nagrody im. Oskara Kolberga. W 2011 roku za wieloletnią działalność na rzecz kultury ludowej otrzymała złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, przyznawany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w 2014 roku zasiadała w Komitecie honorowym Roku Kolberga.
Grażyna Dąbrowska odbiera Złoty Krzyż Zasługi w 2006r.
W 2011r. Grażyna Dąbrowska otrzymała Złoty medal
Zasłużony Kulturze "Gloria Artis"
Grażyna Dąbrowska umiera w wieku 95 lat w Warszawie - 12 maja 2016r. i zostaje pochowana na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.
Grób Grażyny Dąbrowskiej na Cmentarzu Bródowskim w Warszawie
Opracowane na podstawie:
"...pamięci dr Grażyny Władysławy Dąbrowskiej"- Michalina Wojtas
http://www.muzykatradycyjna.pl/pl/leksykon/mistrzowie/articles/dabrowska-grazyna
http://www.nagrodakolberg.pl/laureaci-dr_grazyna_dabrowska
Zdjęcia:
"...pamięci dr Grażyny Władysławy Dąbrowskiej"- Michalina Wojtas
Archiwum Hufca ZHP Lubliniec